Παλιά κουρεία της Στενής

Στη Στενή οι κουρείς σπάνια είχαν δικό τους χώρο. Οι περισσότεροι έστηναν το «μαγαζί τους σε κάποιο καφενείο.

Σε μια γωνία του καφενείου έβαζαν τον καθρέφτη, την πολυθρόνα και τον πάγκο τους και ήταν έτοιμοι. Έτσι οι πελάτες μπορούσαν να πιουν τον καφέ τους, να συζητήσουν, να διαβάσουν την εφημερίδα τους και χωρίς καλά-καλά να το καταλάβουν, να έχει έρθει η σειρά τους.

Το 1965  περίπου ήρθε το ρεύμα στη Στενή.
Χαράς ευαγγέλια για τους κουρείς.
Στη φωτογραφία ο Δημήτριος Λέων (Μουρτζούνης) κουρεύει τον Νίκο Ζέρβα,
με ηλεκτρική μηχανή, ενώ όρθιος ο Βασίλης Σπύρου (Γκέτσικας)
 κουβεντιάζει περιμένοντας τη σειρά του

Τα εργαλεία του κουρέα ήταν μία χειροκίνητη κουρευτική μηχανή χοντρή και μία ψιλή

Με την ψιλή μηχανή το κεφάλι σου γινότανε «γουλί». Άλλωστε με την ψιλή κουρευόμασταν όταν πηγαίναμε στο Δημοτικό, με την έναρξη του σχολικού έτους. Και αν ήταν και λίγο ελαττωματική η μηχανή, σου τραβούσε το μαλλί και υπέφερες από τον πόνο.

Άλλα εργαλεία ήταν η τσατσάρα, το ψαλίδι, οι ξυριστικές ατσάλινες λεπίδες (φαλτσέτες), που τις τρόχιζαν συχνά, αλλά είχαν και ένα λουρί (καΐσι), που συχνά πυκνά έτριβαν επάνω της την ξυριστική λεπίδα για να μη στομώσει, ενώ συχνά, την ώρα του ξυρίσματος εμβάπτιζαν τη λεπίδα σε ένα δοχείο με οινόπνευμα για απολύμανση. Επίσης ένα μεταλλικό μπολ με βάση για να φτιάχνει τη σαπουνάδα, που ήταν σαπούνι και νερό ζεστό, και τα ανακάτευαν με ειδικό πινέλο.

Κουρευτική μηχανή, 

χειροκίνητη

Και φυσικά μετά το ξύρισμα, καθάρισμα του προσώπου με οινόπνευμα και από πάνω κάποιο μυρωδικό. Κολόνια λεμόνι ή μπριγιόλ για τα μαλλιά μετά το κούρεμα.

Στην άκρη μια νιπτήρα και από κάτω μία μικρή λεκάνη, η οποία κατά τακτά διαστήματα ήθελε άδειασμα.

Ο κουρέας ήταν πάντα ομιλητικός, είχε άποψη για όλα και μετέδιδε τα νέα του χωριού. Ότι μάθαινε από τον έναν το μετέδιδε στους άλλους και τα νέα ανακυκλώνονταν.

Κουρεία στην Άνω Στενή είχαν οι:

-Εμμανουήλ Δημήτριος στο καφενείο του Γιαλού Παναγιώτη (Γκελέκα).

-Ο Γιαμάς Άγγελος, είχε το κουρείο εκεί που αργότερα, μετά τον πόλεμο, είχε ραφείο ο Ταξιάρχης Σπυριδάκης. Ιδιοκτησία Ζήση Σπυριδάκη.

-Ο Καρλατήρας Κωνσταντίνος (Τσαλάκιας), είχε κουρείο στην πλατεία σ' ένα μικρό καμαράκι, στο σπίτι της Μαριάννας Γκούστρα-Πασχαλίδη.

Διάφορα εργαλεία 

του κουρέα

-Χουλιάρας Σπύρος (Σουρελάς). Είχε κουρείο στο σπίτι του, που σήμερα είναι ιδιοκτησία των παιδιών του Κώστα και Μαρίας. Αργότερα, μετά τον πόλεμο, μετέφερε το κουρείο του στου Κορώνη (Μπαμπά), στην πλατεία.

Μεταγενέστερα, μετά τον πόλεμο άνοιξαν κουρεία και οι Ντούρμας Αθανάσιος, Τσότσος Ευάγγελος (Κολοκούρας), Λέων Δημήτριος (Μουρτζούνης) και Παλαιολόγος Γεώργιος (Γιατράκος)

Στην Κάτω Στενή, ήταν ο Βλάχος Αναστάσιος, που είχε και καφενείο.

Ο Ντουμάνης Κωνσταντίνος (Κατσαμπέκης) είχε κουρείο, εκεί που σήμερα είναι το σπίτι του γιου του Αθανασίου Ντουμάνη.

Μετά τον πόλεμο είχε και ο Καλαμάρας Δημήτριος, στο καφενείο του.

Γιάννης Γιαννούκος