Ράφτες της Στενής

Ο ράφτης είναι ένα επάγγελμα που έχει εκλείψει σχεδόν παντελώς, ενώ πριν λίγες δεκαετίες ανθούσε σε μεγάλο βαθμό.

Ο Σπυριδάκης Ταξιάρχης
με τη σύζυγό του Αναστασία
που κρατά στην αγκαλιά της
 το γιο τους Ζήση
και την κουνιάδα του Ευαγγελία.

Τα ραφεία είναι μικρές κάμαρες, καθώς δεν χρειάζονται πολύ χώρο για να λειτουργήσουν. Μέσα υπήρχαν στοιβαγμένα σε ράφια μερικά τόπια υφασμάτων για να διαλέγει ο πελάτης και ήταν συνήθως ντρίλινα ή της ρετσίνας, που ήταν στερεά, ανθεκτικά και σε πολύ προσιτές τιμές. Η ονομασία τους προέρχεται από το εργοστάσιο των αδελφών Ρετσίνα που λειτουργούσε από το 1872. Τα εργαλεία του ράφτη είναι ένας πάγκος, όπου πάνω σχεδιάζει και σιδερώνει τα κοστούμια που ράβει, με ένα βαρύ σίδερο και μία ή δύο ξύλινες σιδερώστρες, μια ίσια και μία καμπύλη, μια μεζούρα, ένα τρίγωνο και ένα μεγάλο ψαλίδι, κιμωλίες για να τραβά τις γραμμές, δαχτυλήθρες, ένα μικρό μαγνητάκι για να συγκεντρώνει τις καρφίτσες και ένα καρφιτσερό με καρφίτσες, βελόνες, και οπωσδήποτε η μηχανή ραψίματος.

Ο Λέων Δημήτριος
(Κακαράς)

Το σίδερο λειτουργούσε με κάρβουνα και πολλές φορές βλέπαμε τον ράφτη έξω από το ραφείο του, με το σίδερο στο χέρι να το μετακινεί στον αέρα, δεξιά αριστερά ή μπρός πίσω, ώστε να δημιουργείται αέρας και να αναζωπυρώνονται τα κάρβουνα για να ζεστάνουν το σίδερο

 Έραβαν μόνο αντρικά ρούχα, και αφού έπαιρναν τα μέτρα του πελάτη, ξεκινούσαν το ράψιμο. Τα παντελόνια έπαιρναν λίγο καιρό, αλλά τα σακάκια ήθελαν από μερικές μέρες μέχρι μήνα, και χρειαζόταν κατά τη διάρκεια του ραψίματος, ο πελάτης να επισκεφτεί το ραφείο μερικές φορές για πρόβα.

Ο Κωνσταντίνος Γιαννούκος
(Κωτσαρίγκος)

Έπρεπε να ράβουν ρούχα που να ταιριάζουν στον πελάτη, ανάλογα με το βάρος και το ύψος. Ένας καλός ράφτης ξεχώριζε από την ομορφιά και τη γραμμή που έδινε στα ρούχα

Μερικοί από τους ράφτες που μπορέσαμε να πληροφορηθούμε ήταν:

-Ο Ντούρμας Αριστείδης (Αριστδάνας). Έραβε παλιά παραδοσιακά ρούχα. Πατατούκες, καπότες, πανωβράκια  κ.α. (Ράφτης)

-Ο Ζέρβας Ιωάννης (Μπάλιος) έφτιαχνε καπότες, κάπες, αλλά και γυναικείες σιγκούνες κ.α. . (Ράφτης)

Ραπτομηχανή

-Γιαννούκος Κωνσταντίνος (Κωτσαρίγκος), (Φραγκοράφτης)

-Λέων Δημήτριος (Κακαράς), (Φραγκοράφτης)

-Σπυριδάκης Ταξιάρχης,(Φραγκοράφτης)

Στην Κάτω Στενή

-Ο Καλαμάρας Δημήτριος. Έφτιαχνε ρούχα της εποχής. (Ράφτης)

-Ο Ντούρμας Νικόλαος του Αναστασίου,(Φραγκοράφτης)

-Ο Ντούρμας Σπύρος,(Φραγκοράφτης)

-Ο Κυράνας Δημήτριος(Φραγκοράφτης)

Σίδερο με κάρβουνα.

Εδώ πρέπει να διαχωρίσουμε τους ραφτάδες, από τους φραγκοράφτες

Ραφτάδες λέγονταν όσοι έραβαν παραδοσιακά ρούχα, ενώ μεταγενέστερα, όσοι έραβαν τα σύγχρονα ρούχα (παντελόνια, σακάκια κλπ) λεγόντουσαν Φραγκοράφτες. Έφτιαχναν δηλαδή ρούχα επηρεασμένοι από την Φράγκικη (Ευρωπαϊκή) μόδα.

Γιάννης Γιαννούκος