Παναγιού Κουτσούκου

Η Παναγιού Κουτσούκου απεβίωσε στις 20-10-1999 και η κηδεία της έγινε στον Ιερό Ναό της «Κοίμησης της Θεοτόκου» στην Άνω Στενή.

Η Παναγιού Κουτσούκου, πιο γνωστή σαν «Η Παναγιού του Χορμόβα», έμεινε μόνη στη ζωή, αλλά ούτε μια στιγμή δεν αισθάνθηκε τη μοναξιά, γιατί ήταν ένας άνθρωπος με δυνατό πνεύμα και με

γεμάτη ψυχή, συστατικά που της διαμόρφωσαν έναν ιδιαίτερο τρόπο σκέψης, συμπεριφοράς και δράσης και τη βοήθησαν να είναι απαλλαγμένη απ΄την εξάρτηση και γενικά την ξένη επιρροή.

Γυναίκα αλλά και άνδρας μαζί, διεξήγαγε ένα διαρκή πόλεμο στο σπίτι και έξω απ΄αυτό. Πόλεμο στο μάζεμα της ελιάς, στον τρύγο, στο θέρο, στο περιβόλι, στο ψήσιμο του ψωμιού στο φούρνο, τότε που άναβαν τους φούρνους μόνες τους οι νοικοκυρές, πόλεμο στο πλύσιμο των ρούχων στα ρέματα, στους αβρούς, στο κόψιμο των καυσόξυλων κλπ.

Αλλά και πάντα παρούσα σε κάθε κοινωνική και θρησκευτική εκδήλωση του χωριού. Σε κηδείες, μνημόσυνα, αρρώστιες. Σε γάμους, αρραβώνες, λογοδοσίματα. Στην εκκλησία και σε όλα τα εξωκλήσια, πρώτη και καλύτερη. Να λειτουργηθεί, να μεριμνήσει για κάθε τι και να προσφέρει τη βοήθειά της αφιλοκερδώς με μια δυνατή πίστη και απλοϊκή ευλάβεια.

Δεν πήρε τίποτα, δεν ζήτησε τίποτα. Ακολούθησε τη δική της πορεία με σταθερά και σίγουρα βήματα, δια μέσου ενός «βομβαρδισμένου» κοινωνικού τοπίου και βγήκε αλώβητη, γιατί είχε σαν οδηγό το καθήκον, έτσι όπως αυτή το εννοούσε και γι αυτήν ήταν μια ηθική εντολή που επιτάσσει τι οφείλει να κάνει ή να παραλείψει στη ζωή της με ευσυνειδησία και «υπεύθυνη» ελευθερία.

Αγαπούσε πολύ το σόι της και ιδιαίτερα τα ανίψια της, αλλά και αυτά την αγαπούσαν σαν μάνα τους. Γεγονός που είχε σαν συνέπεια να μην της λείψει το οικογενειακό κλίμα και που της συμπαραστάθηκαν με τρόπο συγκινητικό πάντοτε, αλλά περισσότερο στα τελευταία χρόνια της ζωής της