Παναγιώτα Γιαννούκου-Τζιαμαρίνο

Στις 3-9-2006 απεβίωσε η Παναγιώτα Γιαννούκου-Τζιαμαρίνο σε ηλικία 72 ετών.

Η Παναγιώτα ήταν κόρη του Δημητρίου και της Αγγελικής Γιαννούκου.

Γεννήθηκε στη Στενή. Το 1964 παντρεύτηκε με το Ρόκκο Τζιαμαρίνο από την Ιταλία και απέκτησε δύο παιδιά το Φράνκο και την Τζιοβάνα.

Η Παναγιώτα τελείωσε την Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία και την Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή.

Μετά την απόκτηση των πτυχίων της, πήγε στη Γερμανία, που εργάστηκε ως δασκάλα στην «Οθώνειο Σχολή» Εκεί γνωρίστηκε με το σύζυγό της.

Αργότερα όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, εργάστηκε για ένα διάστημα στην Ιόνιο Σχολή και το 1969, ίδρυσε δικό της ιδιωτικό Δημοτικό Σχολείο και Νηπιαγωγείο, την «Ελληνοϊταλική Σχολή»  Το 1994-95 έκλεισε η Ελληνοϊταλική Σχολή και η Παναγιώτα Γιαννούκου διορίστηκε στο 5^ο Δημοτικό Σχολείο Αχαρνών Αττικής.

Το 1996-97 αποσπάστηκε στο Σαλέντο της Ιταλίας, ύστερα από εισήγηση του Υπουργείου Παιδείας σε συνεργασία με το Υπουργείο Εξωτερικών, στις Ελληνόφωνες κοινότητες της Νοτίου Ιταλίας, όπου και παρέμεινε μέχρι τη συνταξιοδότησή της.

Μετά τη συνταξιοδότησή της 2001-2002 και κατόπιν απαίτησης του Ιταλικού γραφείου της Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης του Νομού Απουλίας παρέμεινε στην Ελληνόφωνη περιοχή του Σαλέντο της επαρχίας Λέτσε για να συνεχίσει το έργο της, τη διδασκαλία δηλαδή των Ελληνόφωνων μαθητών του νομού, σύμφωνα με τη συγκριτική μέθοδο, την οποία εμπνεύστηκε η ίδια και υλοποίησε σε συνεργασία με την Ιταλίδα συνάδελφό της Άντα Νουτσίτα, διευθύντρια του Ιταλικού Σχολείου  «Comprensino “Don gnocchi”». Μέθοδος η οποία καθιερώθηκε και εντάχθηκε στο ωρολόγιο πρόγραμμα και διδάσκεται μέχρι σήμερα.

Το 2004-2005 έγινε διοικητικό μέλος του συμβουλίου του Ελληνοιταλικού συλλόγου «Grecia-gr associazione Italoellenica».

Παράλληλα μελετούσε και κατέγραφε όλους τους ιδιωματισμούς αυτής της διαχρονικής γλώσσας, ανακαλύπτοντας και ξεχασμένες λέξεις που έλκουν τις ρίζες τους στην αρχαία Ελληνική.

Η Παναγιώτα Γιαννούκου ήταν ένας άνθρωπος καλοσυνάτος και χαρούμενος. Μια γυναίκα ενεργητική, ακούραστη, πρωτοπόρα, οραματίστρια και θαρραλέα.

Υπήρξε μια καλή σύζυγος, μια στοργική μητέρα, μια ευσυνείδητη δασκάλα, ένας ανιδιοτελής άνθρωπος.

***

Στις 13-9-2006 στην εκκλησία Madonna Arcona δήμου του Castrignano dei Creci παρουσία κόσμου και των τοπικών αρχών  τελέστηκε μνημόσυνο.

Ταυτόχρονα δε αναπέμφθηκαν δεήσεις και στις δώδεκα Ελληνόφωνες κοινότητες του Σαλέντο της επαρχίας Λέτσε του Νομού Απουλίας, κοινότητες στις οπαίες πρόσφερε επί σειρά ετών τις υπηρεσίες της ακούραστα, με πολύ ενδιαφέρον και υπέρμετρη αγάπη.